Het is een beetje gewoonte om op of rond de kortste dag een kleine wandeling te maken – kort omdat er maar weinig licht is, maar ook omdat de wandeltraining in die donkere maanden er altijd een beetje bij inschiet. Zo heb ik in 2010 een maansverduisteringswandeling gedaan en in 2012 een overstromingswandeling.
Omdat A en ik na onze wandeling rond de Oostvaardersplassen niet meer samen hadden gelopen, was ik blij dat we beide gelegenheid hadden om op zondag 21 december rondom Hoorn te lopen.
Na een relatief lange busreis van Sneek naar Station Hoorn, trof ik A op het afgesproken tijdstip op de afgesproken locatie. Nadat we bij de Kiosk nog wat koffie en chocolade hadden gekocht vingen wij onze tocht aan. Ik had de route redelijk goed uitgeschreven, maar traditiegetrouw liepen we in de stad even een klein beetje verkeerd. Niet dat dat heel erg was, want dat gaf ons de gelegenheid Hoorn alvast te bekijken en ons nog meer te verheugen op het biertje aan het eind van de rit.
Het eerste stuk van de tocht liep langs de N506, een provinciale weg die, zoals inmiddels alle provinciale wegen, ook op zondagen een behoorlijke verkeersstroom te verwerken heeft. Gelukkig duurde dit stuk niet heel lang: na een kleine drie kilometer gingen we rechtsaf de Hemweg op en daarna nog een keer rechts over de Noorderuilweg richting de dijk.
Deze weg loopt door het plaatsje Wijdenes - een langgerekt dorp van voornamelijk stolpboerderijen en kleine huisjes. Opvallend was de pastelgroene kleur die nagenoeg alle sponningen en kozijnen hadden. Ook de huizen die duidelijk nieuwbouw waren, tooide zich in deze kleurschakering. Voor de grap bedachten we dat de plaatselijke schilder waarschijnlijk goedkoop een paar bussen van deze verf op de kop had weten te tikken; maar het effect was wel mooi: een typisch Hollands landschap.
Halverwege dit dorp kwamen we een redelijk onduidelijk herdenkingsmonument tegen: een gaslamp, een kip en een boerderij (overigens opnieuw in dat pastelgroen) en een plakkaat met de tekst: 'Waar de wolken wapens regenden'. Gelukkig stond aan de andere kant van het monument te lezen dat dit ter nagedachtenis was aan de dropping van wapens door de Engelsen in de nadagen van de tweede wereldoorlog. Goed dat hier nog aandacht aan besteed wordt, al deed het me ook weer denken aan Slaughterhouse Five, dat ik toevallig de week hiervoor had herlezen.
Iets verder liepen we langs de plaatselijke kroeg: De Dorpsche Bierstal, die helaas op zondagmiddag gesloten bleek. Een dorpsbewoner liep een klein stukje met ons op. De melkveehouderij van de familie Vis zorgde nog voor wat hilariteit...
Die dag was het weliswaar droog, maar we werden weg gegeseld door een harde zuidwesten wind met kracht 4 tot 5. Tot nu toe hadden we die wind in de rug, of werden we beschut door de bebouwing. Maar nu we op de dijk stonden en opnieuw een bocht naar rechts namen, kwam deze wind recht op ons af. De laatste negen kilometer zouden we hier tegenop moeten boksten.
De weg over de dijk die we nu afliepen kronkelde prachtig door het landschap. Duidelijk was te zien dat de Hollanders dit land op de zee veroverd hadden: het water lag duidelijk een meter of twee hoger dan het land. Hoewel het IJsselmeer een relatief klein wateroppervlak is, beukten de schuimende golven hard tegen de dijk op. Een klein strandje in de bocht van de dijk deed vermoeden dat hier in de zomer gezwommen werd – nu was het er echter stil en uitgestorven; toch hebben we even gekeken hoe dat ligt, daar op het strand aan het IJsselmeer.
Nadat we de langtong (die de oostelijke begrenzing vormt van De Hoornse Hop) hadden geruimd, en ons hadden vergaapt aan de vele kite- en windsurfers die daar bezig waren, kwamen we langs het dorpje Schellinkhout. Omdat we die dijk even een beetje zat waren, besloten we van de geplande route af te wijken en door dit dorpje te lopen. Even waren we bang dat we geen weg naar de dijk meer tegen zouden komen en we dus geforceerd zouden zijn om helemaal naar de N506 terug te lopen. Maar gelukkig was er halverwege het dorp een klein etablissement (genaamd De Midget) waar we koffie en appeltaart konden krijgen, en via de hierbij gelegen midgetgolfbaan konden we terugkeren naar de dijk en onze weg vervolgen.
We liepen langs bijna ondergelopen land waar veel vogels op aan het foerageren waren; een molen draaide er lustig op los. Uiteindelijk kwamen we terug op de weg die we op de heenweg ook hadden gelopen en liepen hierlangs het centrum van Hoorn in. Rechts de fraaie Oosterpoort, links de haven. Hoorn is een mooie stad met een fijn centrum. Na niet al te lang zoeken vonden we een goed café met een bebaarde barman en een clubje jongeren die veel herrie maakten. Het bier smaakte weer goed, na deze koude, winderige wandeling.
Deze weg loopt door het plaatsje Wijdenes - een langgerekt dorp van voornamelijk stolpboerderijen en kleine huisjes. Opvallend was de pastelgroene kleur die nagenoeg alle sponningen en kozijnen hadden. Ook de huizen die duidelijk nieuwbouw waren, tooide zich in deze kleurschakering. Voor de grap bedachten we dat de plaatselijke schilder waarschijnlijk goedkoop een paar bussen van deze verf op de kop had weten te tikken; maar het effect was wel mooi: een typisch Hollands landschap.
De weg over de dijk die we nu afliepen kronkelde prachtig door het landschap. Duidelijk was te zien dat de Hollanders dit land op de zee veroverd hadden: het water lag duidelijk een meter of twee hoger dan het land. Hoewel het IJsselmeer een relatief klein wateroppervlak is, beukten de schuimende golven hard tegen de dijk op. Een klein strandje in de bocht van de dijk deed vermoeden dat hier in de zomer gezwommen werd – nu was het er echter stil en uitgestorven; toch hebben we even gekeken hoe dat ligt, daar op het strand aan het IJsselmeer.
We liepen langs bijna ondergelopen land waar veel vogels op aan het foerageren waren; een molen draaide er lustig op los. Uiteindelijk kwamen we terug op de weg die we op de heenweg ook hadden gelopen en liepen hierlangs het centrum van Hoorn in. Rechts de fraaie Oosterpoort, links de haven. Hoorn is een mooie stad met een fijn centrum. Na niet al te lang zoeken vonden we een goed café met een bebaarde barman en een clubje jongeren die veel herrie maakten. Het bier smaakte weer goed, na deze koude, winderige wandeling.