Wandeling Oostvaardersplassen 15 maart 2014

Geïnspireerd door De Nieuwe Wildernis meenden A en ik dat het wel aardig zou zijn om eens langs De Oostvaardersplassen te lopen. Dit is logistiek vrij eenvoudig, omdat je gewoon van station Lelystad naar één van de stations in Almere kunt lopen (of vice versa natuurlijk). Omdat we beide onze zonnebrillen vergeten waren gingen we eerst even Lelystad in om bij de Hema twee goedkope exemplaren aan te schaffen. Aangezien de route overwegend westwaarts liep, was bescherming tegen de zon wel praktisch.

Lelystad is niet de mooiste stad van het land, en we zijn dan ook blij wanneer we na wat omzwervingen eindelijk op de Buizerdweg aankomen: een redelijk rustige weg die door bossen en langs omgeploegde akkers loopt. Aan het eind van deze weg bevindt zich het hek dat om de Oostvaardersplassen staat. Bij het bezoekerscentrum dat hier in de buurt gelegen is, komen we te weten dat ons initiële plan – het pad volgen dat je vanuit de trein in het natuurgebied ziet liggen – niet tot de mogelijkheden behoort. Dit pad is alleen onder begeleiding toegankelijk en loopt niet eens door tot aan Almere. De behulpzame dame achter de balie wijst ons de goede route: iets verder doorlopen, onder het spoor en dan aan de zuidkant blijven.

Na een korte tocht door een jong bos (voorzien van kabouter-wegwijzers) komen we inderdaad op iets wat op een doorgaand pad lijkt. Hoewel dit pad tussen de A6 en het spoor (waar elk kwartier een intercity overheen dendert) gelegen is, is het voldoende afgeschermd om zowel auditief als visueel de illusie van afgelegenheid op te wekken.

De route is erg makkelijk (er is feitelijk maar één weg), maar hij is geen enkel moment saai. Niet alleen het landschap is divers (rietkragen worden afgewisseld met bossages en die maken op hun beurt weer plaats voor heidebegroeiing), er gebeurt ook van alles. Het voorjaar biedt zich aan, en dat manifesteert zich onder andere in de grote hoeveelheden ganzen en andere vogels die overvliegen. Herten rennen over de weilanden en een schuchtere zon verwarmt wandelaars en de vele vogelaars die op de route zitten. Halverwege het pad, wanneer er in geen velden of wegen een afslag of alternatieve route te ontwaren is, staat plotseling zo'n nummer-wegwijzerbordje. Voor als je denkt dat je op de verkeerde weg zit – ofzo.

Na een kilometer of vijftien komen we onder de rook van Almere. Hier wordt het even lastig, omdat we hebben bedacht dat we door het Kotterbos richting het spoor gaan lopen – maar door de bomen kunnen we het spoor niet meer zien en er is ook geen bewegwijzering. En tot overmaat van ramp is het pad dat ik op de kaart had uitgezocht vandaag afgesloten. Dus we moeten verder lopen en op goed geluk een keertje naar het noorden afbuigen. Deze alternatieve route voert ons over een blijkbaar populair wandelgebied, en op een daaraan gelegen sportveldje eten we onze laatste boterhammen op.

Gelukkig is het niet heel lastig de juiste weg te vinden. Min of meer op goed geluk lopen we naar het noorden en Als we op een gegeven moment een opgeworpen heuveltje tegenkomen kunnen we vanaf de top daarvan de rest van de route overzien. En vanaf die plek hebben we ook mooi uitzicht over het doel van onze wandeling: de Oostvaardersplassen, met een kudde van die heckrunderen en een enkel koningspaard.

Nog een paar kilometer naar het westen komen we uit bij de buitenwijken van Almere. Een mooie maar niet heel solide brug kruist hier de s106, de ringweg van Almere, en we zijn weer echt in de bewoonde wereld: Almere Stripheldenbuurt. Sportterreinen met aan weerszijden een grote doorgaande weg, een moskee en een enorme supermarkt: het doet voor mij allemaal wat west-coasterig aan. Uiteindelijke pakken we bij Station Almere Oostvaarders een trein naar Almere Centrum (waarbij je overigens nog twee andere stations passeert) en vandaar lopen we de stad in op zoek naar bier. Wat we uiteindelijk vinden in een uitgestorven uitgaansgelegenheid.

Een erg fijne wandeling die we misschien nog wel eens de andere kant op gaan doen.