NS wandeling bij Twello

Het trainen voor de vierdaagse heeft tot gevolg dat je je soms rond plaatsen bevindt waarvan je tot die tijd het bestaan niet vermoed hebt. En naderhand kun je die plaatsen nooit meer terugzien of -lezen zonder te denken aan de ervaringen die je tijdens het wandelen in die buurt in herinnering te krijgen. In mijn ervaring is de beleving van de wandelaar in zo'n geval ook sterker dan die van bijvoorbeeld de fietser: hoewel plekken als Gasteren, Wassenaar of De Haarlemmermeerpolder mij behoorlijk wat fietstochten in herinnering roepen, heeft dat eerder te maken met het aantal keren dat ik daar in de buurt gefietst heb. Slechts met moeite kan ik mij specifieke tochten herinneren, terwijl ik elke keer dat ik bijvoorbeeld in Zwolle gewandeld heb nog levendig voor het geestesoog kan halen. Zo ook het dorp Twello, iets ten westen van Deventer. Na de wandeling die ik samen met A en M daar in buurt op 31 maart 2012 heb gemaakt Na die dag zal ik dat dorp nooit meer vergeten.

In navolging van de belofte aan mezelf had ik de routebeschrijving die we van A toegemaild hadden gekregen al bijna helemaal uitgestippeld op afstandmeten.nl. Dit bleek een goede zet, want toen ik (dankzij een kapotte trein een uur te laat) in Deventer arriveerde, bleek niemand van ons de route uitgeprint bij zich te hebben. Gelukkig ben ik de enige met een mobiele telefoon die geen plaatjes of pdf's kan weergeven, dus mijn reisgenoten konden de route op hun smartphones weergeven en op die manier konden we hem goed volgen. En omdat ik hem al een keertje virtueel had doorlopen waren we niet bang te verdwalen.

Het was die dag koud en guur weer en ik had niet veel meer dan en t-shirt, een thermoshirt wat eigenlijk voor de motor bedoeld is en een trui aan. Maar omdat ik me had voorgenomen een keertje met bepakking te lopen, torste ik ook een rugzak van twaalf kilo mee, dus echt koud zou ik -hopelijk- niet worden. De route begon met het kruisen van de IJssel via het Zwarte Pad: een weg die we een aardig stukje zouden moeten volgen. Ongemerkt verlaten we Overijssel en treden Gelderland binnen. A vertelt honderduit over de geologische ontstaansgeschiedenis van het landschap en M over zijn ervaring in het kasteel van jazzpianist. Het is winderig en koud, maar de sfeer is het gezelschap is goed.

Hoewel we regelmatig op de kleine schermen van de telefoons kijken en we ons continu goed oriënteren, missen we toch een afslag die we 'na vijfhonderd meter' hadden moeten nemen. Ditmaal ligt het niet per se aan ons, maar eerder aan de omschrijving, die op dit punt onduidelijk is en afslagen beschrijft aan de hand van kenmerken die wellicht verplaatst of weggehaald zouden kunnen zijn. Ik merk op dat dit lijkt op een omschrijving in termen van 'na de geparkeerde blauwe auto naar links'. Maar het mag de pret niet drukken: een korte omweg en als we die niet hadden genomen hadden we kleine kerstbomen gemist die daar gekweekt worden.

Als we weer op de route aankomen worden we hierdoor om Landgoed Hunderen geleid. We lezen in de omschrijving dat De Heeren van de Thee (van Hella Haasse) geweid is aan heren die ooit in dit landgoed gewoond hebben en zich tevens gedeeltelijk hier afspeelt. We verwonderen om de grootte van het landgoed, de lommmerrijke omgeving en de grappige kleine gele bloemen die onder het lover groeien. Hierdoor geïnspireerd en doordat ik een verslag van de expeditie van Lewis en Clark aan het lezen ben neem ik mij voor mijn gebrekkige botanische kennis bij te spijkeren.

In het kader van kosmisch evenwicht vinden we bij de uitgang van het park een deel van een afdruk van de route die we aan het lopen zijn. Iemand is die ongetwijfeld daar verloren. Toevallig beschrijft dit papier juist het laatste stuk van de route, waar mijn vooraf bijeengeklikte kennis ophoudt en M zijn batterij het zou begeven. De goden zijn ons goed gezind.

We passeren een grote omgeploegde akker en zowel A als ik kunnen de aandrang even de aarde te voelen niet weerstaan. M merkt op dat er hoefafdrukken over de voren lopen. Aan onze rechterhand een enorm landgoed - veel imposanter dan Landgoed Hunderen en blijkbaar 'gewoon' bewoond. In de voortuin een zitje onder een kastanjeboom en een Porche 911 op de oprit. Vlak na het bord 'Twello' gaat de route naar het noorden. Aan deze weg vinden we Theeschenkerij Gallerie Kleinvoorde, opgesteld in een oude hoeve en gerund door twee heren die 'al twintig jaar hier wonen'. Leuke, betaalbare kunst aan de muur en goeie koffie. Een stukje verder vinden we een hertekop uitgehouwen uit een boomstam. We praten over de kippen die we mijn moeder cadeau gaan doen.

We lopen verder langs velden en door bossen en doen wat lacherig over beschrijvingen als 'een grasland tusen weilanden door'. Het pakket op mijn rug begint een beetje te zeuren en ik vraag me af hoe het zou voelen om zo'n stuk te wandelen zonder een uitgebreide beschrijving. Ook de route die ik ooit wilde gaan wandelen, die van de Pony Express Trail, schijnt al helemaal bewegwijzerd te zijn. Zo ook deze route blijkt, wanneer A opmerkt dat er steeds van die rood-witte merktekens op bomen en paaltjes staan. Desondanks twijfelen we bij op de Oude Vezeveldseweg even welke van de twee afslagen we moeten hebben. Ik merk op dat ik ook bij het samenklikken van de route hier niet helemaal uitkwam en dat ik zelf Google Streetview had ingeschakeld, hetgeen me op hoongelach van M komt te staan ('en dan zeg je dat ik erg ben').

Desondanks komen we, na een fraai stuk door het bos wat hoort bij Landgoed Hartelaar, uit bij de drukke Rijksstraatweg die we moeten oversteken. De route vervolgt zijn weg over een onverhard pad. Aan weerzijden hiervan bevinden zich hoge bomen met in de toppen veel nesten van kraaien. Het lijkt op een grote stad op hoge poten. Het doet me ook denken aan de bamboescéne van Crouching Tiger Hidden Draggon. We steken een -inmiddels beveiligde- spoorwegovergang over en vervolgen de route langs een watertje. Een man met vier harige honden aan de andere kant hiervan groet ons vriendelijk. We praten over de gevaren van het wonen onder hoogspanningsleidingen en over het feit dat we al de hele tijd bordjes 'Twello' tegenkomen, maar nu pas eindelijk het dorp ook binnentreden...

Een auto met een barst in de ruit en een pluche Scrat is het eerste wat ons opvalt. We wandelen langs voetballende jongens en komen aan bij De Martinuskerk en een fraai herenhuis daarnaast. We werpen een blik door het hek naar de achtertuin. Fraai wonen. Daarna draaien we ons om en wandelen via de Kerklaan en de Duivenvoordseweg het dorpje verder in. Op het schijnbaar centrale plein valt het ons op dat het een beetje doet denken aan een lego-dorpje, met de auto's die zich wel in hele bochten moeten manoeuvreren. Beeldjes van varkentjes herinneren aan het slagersgilde wat hier ooit groot was.

We komen aan bij het gemeentehuis van Voorst waar ik even een rust neem om mijn t-shirt uit te trekken - het is toch nog redelijk weer geworden. We moeten hier achterlangs lopen om bij een bosweg met een 'klaphek' (een kissing gate) te komen. Hier hield ongeveer mijn vooraf geklikte route op omdat de wegen zo onverhard en voor verkeer onbegaanbaar zijn dat ze op Google Maps (en dus bij extensie op afstandmeten.nl) niet duidelijk zijn aangegeven. Maar als je er eenmaal loopt komt alles eigenlijk wel logisch over. We lopen langs tennisvelden en praten over squash, we lopen langs een redelijk drukke weg en zijn blij wanneer we die weer mogen verlaten. We lopen langs een voetbalveld waar meisjes aan het voetballen zijn en M zijn waardering uitspreekt over het systeem dat je de spelers aan de hand van hun nummer kunt identificeren. Aan de rechterhand een vervallen woning waar blijkbaar nog wel iemand woont. En weer worden we een stuk teruggeleid.

Vlak voordat we weer een bospad inmoeten zien we een aantrekkelijke vrouw langs de kant van de weg staan alsof ze op de bus wacht. We maken uiteraard het grapje waarna zij een heel verhaal begint af te steken over dat ze op haar man wacht nadat ze een dag op haar demente vader heeft gepast die toch echt niet meer alleen kan zijn... Beleef nemen we afscheid van haar, ons realiserend dat sommige mensen maar heel weinig input nodig hebben om hun hele ziel en zaligheid met wildvreemden te delen.

Het bospad leidt ons langs een boom die op een interessante manier is omgezaagd: een klein stuk van de bast staat nog recht overeind en geeft het geheel een aanblik van een soort stoel met grote leuning. Ik laat A erop poseren om een foto te maken, maar de diepte is moeilijk te vangen op het tweedimensionale beeld. Helaas. Het bos houdt op bij opnieuw een fraai landgoed, het schol,, maar ditmaal wel met lelijke beelden in de tuin; onder andere van twee personen en een ouderwetse auto. Maar evengoed een fraai vergezicht, ook vanaf de weg waar we uiteindelijk op uitkomen en die ons naar het buurtschap Steenenkamer voert. Hier raken we aan de praat met een mevrouw die tussen twee weiden met paarden in woont. Zij weet ons te vertellen dat één van de paarden drachtig is en dat de bevalling nog diezelfde week verwacht wordt. Dat verklaart de aanhankelijkheid van de merrie. Het eind van de weg gaan we naar links. Ik ren een dijk op in de hoop de IJssel weer te zien; tevergeefs...

We gaan via een tunneltje de Rijksstraatweg onderdoor en komen bij een rotonde aan waar het bordje 'Deventer' op prijkt. We zijn weer rond, nu moeten we alleen nog maar het centrum vinden. Over de Worp gaat het, richting het water. Ik herinner me dat ik in de routebeschrijving had gelezen dat we een veerpond moesten nemen, maar hier zien we alleen maar een echte rondvaartboot. Dan maar via de brug die we in de verte zien liggen? Maar wanneer we moeders met fietsen onze kant op zien komen en ons passeren, realiseren we ons dat er wel een pond moet zijn daar ergens. En die komt dan ook aan en brengt ons naar de overkant alwaar we snel het etablissmenet Dikke Van Dale vinden, alwaar we heerlijk en verdiend Deventers bier drinken en bij wijze van avondeten van lekkere hapjes genieten - vooral de kaassoufle'tjes bevallen goed. Bij het opstappen richting station voel ik mijn rugzak wel behoorlijk, maar dat doet niets af aan deze fijne wandeling.

Vorige wandeling

Volgende wandeling

Wat: NS wandeling Twello
Waar: Deventer en Twello
Wanneer: 31 maart 2012
x/html 1.0 valide